Volwassenen met goed functionerende Aspergers kunnen een onafhankelijk en bevredigend leven leiden, inclusief het hebben van een eigen gezin en een voltijdbaan. Ze worden echter vaak geconfronteerd met moeilijkheden die worden veroorzaakt door hun aandoening, omdat de diagnose vaak niet door professionals wordt gesteld en de patiënten daarom niet de ondersteuning krijgen die nodig is.
Het Asperger-syndroom, ook bekend als de stoornis van Asperger, maakt deel uit van een aantal aandoeningen die autismespectrumstoornissen (ASS) worden genoemd. De aandoening ontleent zijn naam aan de kinderarts die de ziekte halverwege de 20e eeuw ontdekte, Hans Asperger, en komt voor bij ongeveer 1 op de 200 mensen.
Degenen bij wie het Asperger-syndroom is vastgesteld, zijn meestal mannen en hebben vaak een gemiddeld of bovengemiddeld IQ. Er wordt aangenomen dat het erfelijk is, omdat het vaak in families voorkomt. Symptomen zijn onder meer slechte sociale en communicatieve vaardigheden, waardoor het voor patiënten moeilijk is om vrienden te maken, evenals een algemeen gebrek aan empathie en de neiging om zich op bepaalde interesses te fixeren. Soms kunnen de motorische functies van een patiënt ook aangetast zijn, wat resulteert in gezichtstics, handgebaren en andere oncontroleerbare bewegingen.
Als gevolg van deze moeilijkheden die mensen met Asperger ervaren, raken mensen met Asperger vaak geïsoleerd en depressief, lijden ze aan angst en stress en hebben ze ook een laag zelfbeeld. Ze kunnen begrijpelijkerwijs ook gefrustreerd raken, voornamelijk als gevolg van het gebrek aan begrip en communicatie die ze hebben met de mensen om hen heen.
Eén theorie waarom de aandoening vaker bij mannen voorkomt, is dat vrouwen zich beter kunnen aanpassen aan sociale situaties, wat de aandoening misschien maskeert. Vanwege deze natuurlijke aanleg is het Asperger-syndroom bij vrouwen niet zo gemakkelijk te detecteren en vervolgens te diagnosticeren. Aspergers bij vrouwen vertonen vaak vergelijkbare symptomen als mannen, dat wil zeggen fixatie op een bepaalde interesse of onderwerp, repetitief gedrag, enz., en gaan vaak over op mannengeoriënteerde beroepen.
Hoewel de diagnose van het Asperger-syndroom de laatste jaren steeds vaker voorkomt, is het mogelijk dat zowel kinderen als volwassenen een vorm van Asperger hebben die bekend staat als hoogfunctionerende Aspergers. Deze vorm van de aandoening komt vaker voor bij kinderen of volwassenen met een bovengemiddelde intelligentie, waardoor ze de beperkingen van hun aandoening kunnen omzeilen op een manier die een patiënt met een lagere intelligentie niet zou kunnen beheersen. Asperger bij volwassenen is inderdaad niet ongebruikelijk, met opmerkelijke patiënten als de Amerikaanse actrice Daryl Hannah en de Britse singer/songwriter Paul Newman. Historische figuren die naar verluidt het Asperger-syndroom hebben gehad, zijn onder meer de Amerikaanse presidenten George Washington en Abraham Lincoln, evenals de Engelse natuurkundige Isaac Newton en de beroemde componist Wolfgang Amadeus Mozart.
Er is geen geneesmiddel, noch een specifiek medicijn, beschikbaar om het Asperger-syndroom te behandelen. De aandoening kan worden verlicht door een combinatie van speciaal onderwijs dat specifiek is voor het individu, evenals sociale interactietherapieën die patiënten in staat stellen de sociale signalen en lichaamstaal te leren die niet-patiënten als vanzelfsprekend beschouwen. Maar zelfs met deze steun kan een patiënt uitgeput en gestrest raken als hij probeert zijn gedrag aan te passen zodat het 'bij anderen past'. Aspergers bij volwassenen kunnen door anderen vaak als vreemd of als aandachtzoekend worden ervaren, dus mensen met een goed ondersteunend netwerk van familie en vrienden die hun gedrag kunnen begrijpen en ermee om kunnen gaan, gedijen doorgaans veel beter dan degenen die niet zo'n netwerk hebben.