Het Asperger-syndroom bij volwassenen is een hersenaandoening die deel uitmaakt van het autismespectrum. Het is geen geestelijk gezondheidsprobleem, zoals depressie, maar een neurologische aandoening waarmee iemand wordt geboren. Het Asperger-syndroom is een vrij recente ontwikkeling op het gebied van neurologische aandoeningen; het werd in de jaren veertig ontdekt door dokter Hans Asperger, maar kreeg pas onlangs brede erkenning en aandacht. Vanwege het feit dat Asperger een vrij recente ontwikkeling is in de medische wereld, wordt aangenomen dat er mogelijk duizenden niet-gediagnosticeerde volwassenen binnen het autismespectrum zijn. In het verleden werd autisme vaak ten onrechte gediagnosticeerd als aandachtstekortstoornis, of als een geestesziekte zoals een obsessief-compulsieve stoornis, of werd de persoon misschien gewoon gezien als 'eigenzinnig' of 'excentriek'. Door de juiste diagnose te stellen voor volwassenen met deze aandoening kunnen zijzelf en hun families de situatie beter begrijpen en de juiste hulp en ondersteuning krijgen.
Het Asperger-syndroom kan het beste worden omschreven als een verschil in de bedrading van de hersenen, waardoor de getroffen persoon de wereld op een andere manier ziet. Als onderdeel van het autismespectrum wordt het Asperger-syndroom beschouwd als zeer goed functionerend autisme, wat betekent dat de persoon die het heeft mogelijk geen tekenen van 'klassiek' autisme vertoont, zoals ernstige ontwikkelingsproblemen, vooral met spraak- en motorische vaardigheden. De term 'hoogfunctionerend autisme' zelf wordt meestal gebruikt om een autistisch persoon met een IQ van 70 of hoger te classificeren. Daarom kan het heel moeilijk zijn om te zeggen dat iemand hoogfunctionerend autisme heeft totdat hij of zij in een 'trigger'-situatie terechtkomt. Volwassenen met autisme voelen zich op hun gemak bij routine en orde, maar ook bij vertrouwdheid. Als ze dus in een nieuwe situatie terechtkomen, of het gevoel hebben dat iets hun routine verstoort, kan dit ertoe leiden dat ze geïrriteerd en angstig raken. Volwassenen met het Asperger-syndroom zijn doorgaans overgevoelig voor licht, geluid en tastbaarheid, en hebben de neiging zich te fixeren op een specifieke hobby of interesse, bijna tot het punt van obsessie.
Het Asperger-syndroom beïnvloedt iedereen anders, maar over het algemeen hebben volwassenen met het Asperger-syndroom een gemiddelde tot bovengemiddelde intelligentie. Sociale situaties zijn meestal het meest voorkomende probleem voor mensen met deze aandoening; voor iemand met het Asperger-syndroom kan de wereld een verwarrende, beangstigende en vaak isolerende plek lijken. Mensen met deze aandoening zien de wereld op een zeer analytische en logische manier, en alledaagse interactie, vooral sociale interactie, kan voor hen erg moeilijk zijn om betekenis te geven. Omdat volwassenen met autisme zich op hun gemak voelen met orde en structuur, kunnen zij het gedrag van anderen als grillig en verwarrend beschouwen.
Mensen met Asperger kunnen ook problemen hebben met het begrijpen en uiten van hun eigen emoties en gevoelens; dit kan leiden tot gevoelens van woede en frustratie, maar ook tot problemen om begrepen te worden door degenen die de stoornis niet begrijpen. Volwassenen met autisme hebben moeite met het begrijpen van de dagelijkse sociale interactie, vooral de subtiele vormen van menselijke lichaamstaal en spraak. Ze kunnen moeite hebben met het begrijpen van veranderingen in gezichtsuitdrukking, lichaamstaal en stemtoon, of kunnen het concept van persoonlijke ruimte niet begrijpen, wat resulteert in wat als 'ongepast' gedrag of aanraking zou worden beschouwd voor degenen die zich niet bewust zijn van de aandoening.
Als de persoon met deze aandoening een fixatie heeft op een bepaalde hobby of interesse, kan hij of zij een gesprek over dit onderwerp domineren, niet van onderwerp veranderen of niet weten hoe hij een gesprek moet beginnen of beëindigen; Het kan zijn dat ze niet bijzonder geïnteresseerd zijn of boos worden als de andere persoon in het gesprek van onderwerp probeert te veranderen. Volwassenen met Asperger hebben vaak moeite met empathie, het zien van dingen vanuit het standpunt van iemand anders, of het begrijpen van de manier waarop hun woorden en daden andere mensen kunnen beïnvloeden. Ze hebben ook de neiging ongebruikelijke non-verbale lichaamstaal te vertonen, zoals een vreemde lichaamshouding en het vermijden van oogcontact. Ze kunnen spraak letterlijk opvatten, metaforen, sarcasme of humor niet begrijpen. Dit gebrek aan bewustzijn in sociale situaties kan vaak tot misverstanden leiden, zoals als 'gek' bestempeld worden of als 'onbeleefd' gezien worden. Dit heeft uiteraard een directe invloed op hun vermogen om persoonlijke relaties aan te gaan en te onderhouden.
Op zijn beurt kan het Asperger-syndroom het dagelijks leven van een volwassene ernstig beïnvloeden, niet alleen in de vorm van een sociaal leven, maar ook als het gaat om het verwerven en behouden van een baan. Een volwassene met autisme kan het gevoel hebben dat het bekendmaken van zijn toestand in een sollicitatie ertoe kan leiden dat hij of zij geen sollicitatiegesprek krijgt, maar omgekeerd kan de indruk ontstaan dat hij of zij zich tijdens het sollicitatiegesprek ‘vreemd’ gedraagt als hij dit niet openbaar maakt. de interviewer is niet op de hoogte van de medische toestand van de autistische persoon. Hoewel dit misschien somber lijkt, hebben veel volwassenen met autisme een stabiele baan gevonden waar hun sterke punten in hun voordeel kunnen worden gebruikt, zoals hun neiging om bijvoorbeeld van routine en orde te houden.
Autistische volwassenen lijden vaak aan overgevoeligheid, vooral voor audio-, visuele en fysieke prikkels. Alledaagse bezienswaardigheden en geluiden, zoals zonneschijn en verkeer, kunnen voor iemand met Asperger ondraaglijk zijn. Dit kan het uitgaan, vooral overdag of gezellig samenzijn waarbij bijvoorbeeld luide muziek wordt gespeeld, erg moeilijk en verontrustend maken. Nogmaals, dit maakt het moeilijker voor een autistisch persoon om een normaal leven te leiden; omdat ze erg beperkt zijn in de dingen waar ze zich prettig bij voelen.
Het Asperger-syndroom is een levenslange aandoening die niet kan worden genezen; het kan echter effectief worden behandeld, waardoor de volwassene een normaal leven kan leiden. Er bestaat niet één effectieve behandeling voor het Asperger-syndroom, maar cognitieve gedragstherapie, taaltherapie en sociale-vaardigheidstherapie zijn effectief gebleken bij het beheersen van de aandoening.