Otizm spektrum bölümü aynı zamanda otizm bölümü veya AQ olarak da bilinir. Bir kişinin otizmle ilişkili özellikleri gösterme derecesini ifade eden sayısal bir değerdir.
Bir bireyin AQ'sunu ölçmek için bir test, psikolog Simon Baron-Cohen ve Cambridge'deki Otizm Araştırma Merkezi'ndeki araştırmacı arkadaşları tarafından tasarlandı. 2001 yılında yayınlanan test, yetişkinlerde otistik özellikleri değerlendirmenin bir yolu olarak geliştirildi. Baron-Cohen ve meslektaşları AQ testini bir bireyde otistik özelliklerin mevcut olup olmadığını belirlemeye yardımcı olması için kullanmayı umuyorlardı.
Orijinal AQ testinin yalnızca normal zekaya sahip yetişkinlere uygulanması amaçlanmıştır. Daha yakın zamanlarda aynı kuruluş, çocukların ve gençlerin değerlendirilmesinde kullanılmak üzere testin revize edilmiş iki versiyonunu üretti.
AQ testi ipsatif veya "zorunlu seçim" testidir; deneğin her ikisi de bir dereceye kadar arzu edilen iki seçenek arasında seçim yapması gerekir. Test 50 ifadeden oluşmaktadır; deneklerden bunlara katılıp katılmadıklarını ve ne ölçüde katılmadıklarını belirtmeleri istenir. Dört yanıt seçeneği vardır:** kesinlikle katılıyorum veya katılmıyorum ve biraz katılıyorum veya katılmıyorum.
Sorular, nörotipik bir bireyin muhtemelen ifadelerin yarısına katılıp geri kalanına katılmamasını sağlayacak şekilde ifade edilmiştir. Bu, örneğin sahte bir tanı elde etmek isteyen nörotipik bir denek tarafından testin manipüle edilmesini zorlaştırır; ya da otistik özelliklere sahip birinin bunları gizlemek istemesi (örneğin) tüm ifadelere "kesinlikle katılıyorum" yanıtını vererek.
İfadelerin her biri, otizmle en güçlü şekilde ilişkili olan veya otizmden etkilenen beş alan hakkında bilgi sağlamak üzere tasarlanmıştır. Bunlar arasında sosyal beceriler (başkalarıyla uygun şekilde etkileşim kurma yeteneği); iletişim becerileri (başkalarıyla bilgi alışverişinde bulunma ve fikir paylaşma yeteneği); hayal gücü (örneğin, farklı durumları görselleştirme veya kendini başkasının yerine koyma); detaylara dikkat (örneğin küçük farklılıklar veya kusurların fark edilmesi veya gözden kaçırılması); ve değişime/dikkat değişimine tolerans (bir kişinin dikkatini bir konudan ne kadar iyi uzaklaştırıp diğerine aktarabildiği; ayrıca bireyin, örneğin uzun bir yolculuktan sonra arabadan eve taşınmayla ne kadar iyi başa çıkabildiği).
İlk denemelerde AQ testi bir kontrol grubuna uygulandı. Ortalama otizm spektrum bölümü 16,4 civarındaydı ve bu da araştırmacılara bir temel sağladı. Daha önce AS bozukluğu tanısı konmuş bir grup yetişkine AQ testi uygulandığında grubun yüzde 80'i 32 veya daha yüksek puan aldı; aksine kontrol grubunun yalnızca yüzde 2'sinin AQ'su 32 veya daha fazlaydı.
AQ testi tek başına yetişkinlerde otizmi veya Asperger sendromunu tanımlayamaz. AQ testi bir tanı aracı olarak kullanılmak üzere tasarlanmış olsa da tek başına kesin bir tanı sağlayamaz. Testin sonuçları diğer verilerle birlikte değerlendirilmelidir.
AQ testi, 2001 yılında "The Geek Sendromu" kapak hikayesiyle birlikte bu teste yer veren Wired dergisi tarafından popüler hale getirildi. Daha fazla çevrimiçi versiyon da çoğaldı. Yetişkinlerde Asperger sendromunu tespit etmek için teşhis araçları olarak bunların değeri şüphelidir; gereksiz endişe ve endişeye neden olabilirler. Çevrimiçi AQ testleri tıbbi bir değerlendirmeden ziyade eğlence olarak görülmelidir.